maandag 17 september 2012

Hoe gaat het nu?

Zo.. Het is 2 maanden geleden dat ik iets geschreven heb.. Er is een hoop gebeurd, mijn gevoelens zijn op en neer gegaan.. Het einde is heel nabij.. Maar er is nog wat hoop...

Ik ga even terug naar vrijdag 20 juli. Ik had toen mijn gesprek met dr. Tiemessen. Een erg fijn gesprek waarin echt de tijd voor mij genomen werd en er ruimte was voor mijn verdriet en voor alle vragen en opmerkingen die ik had..

De eindelijke conclusie was dat zwanger worden met mijn eigen eitjes geen kans van slagen (meer) zou hebben. De reden dat ik maar niet zwanger raak, heeft blijkbaar toch te maken met mijn leeftijd.... Hoe zuur! Eiceldonatie zou de enige kans nog zijn dat ik zwanger zou kunnen raken.. Of door middel van embryodonatie..

Ik heb daarna alles maar eens laten bezinken en genoten van 2 weken vakantie in Spanje. Even lekker tot rust komen en alles goed overdenken..

En nu? Inmiddels is embryodonatie zo goed als afgevallen... Het leek zo mooi.. Hele bijzondere mensen in mijn omgeving hadden nog 2 embryo's ingevroren liggen waar zij niets meer mee zouden doen omdat ze super gelukkig zijn met hun lieve zoontje die uit een van de andere embryo's geboren is. Hoe mooi zou het zijn als ik die embryo's zou mogen gebruiken.. Maar helaas... Het enige ziekenhuis in Nederland dat embryodonatie doet is het Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp.. De leeftijdsgrens ligt op 40 jaar.. Ik ben al bijna 42 en ook nog eens alleenstaand... Dit was een grote domper..

Dus eiceldonatie. Ik heb 1 lieve vriendin die aangeboden heeft dit voor mij te willen doen en die mij zei dat ik dit in mijn achterhoofd moest houden als de embryodonatie niet zou lukken... Ik moest nu dus al aan de bel trekken.. Oeps... Het moet even aankomen en we moeten er ook heel goed over praten nu ik serieus van deze kans gebruik wil maken...

Volgende week maandag heb ik weer een gesprek met dr. Tiemessen. Ik ga haar vragen of zij toch nog een balletje op kan werpen in Leiderdorp en ik wil met haar de procedure van eiceldonatie bespreken..

Er is nog hoop...

2 opmerkingen:

  1. Jeetje meid, wat een stappen maak je! Spannend allemaal. Ik wens je heel veel sterkte bij je beslissingen. Ben benieuwd naar je overwegingen en gedachten.

    BeantwoordenVerwijderen