Einde van het jaar, einde kinderwens?!?

Ik heb even wat moed bij elkaar moeten rapen, om hier weer een bericht te posten.. Ik voel me ellendig, weemoedig en verdrietig... Zo aan het eind van het jaar overdenk ik welke tegenslagen ik allemaal te verwerken heb gehad. Zo nu en dan een beetje hoop en dan weer keihard in de harde realiteit.. Heftig en heel zwaar.

Ik zal verder gaan waar ik gebleven ben.. Het telefoontje uit Leiderdorp kwam dinsdagochtend 27 november. Jee, wat heb ik die nacht slecht geslapen. Ik had een slecht voorgevoel en helaas bleek dat ook uit te komen.. Ze kunnen niks voor me doen.. Het protocol, mijn leeftijd, alleenstaand... Oh wat heb ik zitten janken. Ik was en ben er kapot van. Mijn laatste sprankje hoop. Boem, weg!

Ik heb me ziek gemeld op mijn werk en bijna de hele dag gejankt. Gelukkig weer lief opgevangen door mama en vriendin. Heb me gek lopen zoeken op internet naar mogelijkheden, opties. Kwam uit in Rusland, Spanje, België... Maar och, moet ik dat wel doen? Niemand geeft mij de garantie dat ik zwanger word. En dat voelt zo ontzettend klote. Ik heb er alles voor over om mama te worden, maar niemand kan mij de garanties geven. Oneerlijk!!

Na 2 dagen ben ik weer gaan werken en heb ik de boel de boel gelaten. Aan de ene kant voelde dat lekker om er niet mee bezig te zijn. Aan de andere kant heb ik me vaak schuldig gevoeld, en nog, dat ik niet bezig ging met het zoeken naar nog opties..

Misschien moet het ook zo zijn en moet ik het een plaatsje gaan geven dat ik nooit moeder zal worden, hoe zwaar dat ook is. Ik heb al een klein begin gemaakt. Ik heb een opbergdoos gekocht en daar al wat spullen van mijn kinderwens in gedaan, de paperassen van het ziekenhuis, leesvoer, wat medicatieresten etc.

Mijn allerlaatste hoop is op mijn vriendin gericht, voor eiceldonatie. Zij heeft me laten weten er nog serieus over na te gaan denken. Ik hoop het zo.. Het nieuwe jaar heb ik het er met haar over..

Ondertussen probeer ik toch maar wat van mijn leven te maken, maar het valt zwaar. Soms denk ik echt 'waar leef ik dan voor? wat is mijn doel in het leven?'. Pfff... Pittig..

Ik kan me er gewoon nog niet bij neer leggen, ik wil en kan het nog geen plaats geven. De confrontaties zijn moeilijk. Van de week kwam een vriendin vertellen dat ze zwanger is. Ze vond het ontzettend moeilijk om tegen mij te zeggen, maar ik ben blij voor haar natuurlijk, maar het hakte er behoorlijk in.. En nu... Ik jank om het minste of geringste.

En morgen, de laatste dag van het jaar zal ook wel een grote jankdag worden. Ik ga lekker met een vriendin thuis keutelen en we steunen elkaar gewoon, want ook zij heeft zo haar problemen.. Ben blij dat ik dat met haar en mijn andere vriendinnen en familie kan delen.

Vanaf deze plek wens ik iedereen een mooi nieuw jaar, met veel geluk en gezondheid! Tot in 2013! xxx

Gaat het ooit nog lukken??

Ik heb veel gepraat, overlegd en gesproken met vrienden en familie. Uiteindelijk heb ik wederom een afspraak gemaakt in Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp om over algemene embryodonatie te praten.

Het was helaas geen goed gesprek. Mijn leeftijd (inmiddels 42) en het feit dat ik alleenstaand ben, was nu ineens toch een probleem. Dit is niet volgens hun protocol. De arts gaf me geen goede hoop. Ze wilde me nog niet helemaal afwimpelen, dus zou ze het in het team bespreken. Afgelopen vrijdag ben ik gebeld. Helaas ben ik nog niet besproken en wacht ik dus nog steeds in spanning af of zij iets voor me kunnen betekenen.

Inmiddels heb ik ook met de IVF-kliniek in Brussel gebeld, omdat de arts in Leiderdorp mij door had gegeven dat ik het daar ook alvast moest proberen. Helaas geen goed nieuws. In Brussel starten ze geen behandeling meer als je 42 jaar bent.

Het is nu dus het telefoontje van Leiderdorp afwachten. En ik ga ook snel nog in gesprek met mijn vriendin die eventueel haar eicellen aan mij wil afstaan.

Steeds vaker speelt de vraag door mijn hoofd 'Gaat het ooit nog lukken??'.

Een lichtpuntje?

Alweer een maand later.. Weer een hoop gebeurd! Op 24 september had ik een afspraak met mijn gynaecoloog dr. Tiemessen. Ik heb haar gevraagd of ze nog iets voor mij kon betekenen in Leiderdorp, gezien de leeftijdsgrens aldaar van 40 jaar (i.v.m. embryodonatie, zie mijn vorige bericht).

Lang verhaal kort. Ze heeft gebeld en we mochten daar op gesprek komen. We hebben gepraat over de embryo's en hoe we dat zouden kunnen gaan doen.. Helaas, helaas (ik kan en wil er niet teveel over uitweiden) maar het ziet ernaar uit dat dit hem niet gaat worden... Het is een proces waar allen voor 100% achter moeten staan en dat is helaas nu niet het geval...

Wellicht over een paar maanden wel, maar ik heb er een hard hoofd in... En weet ook niet of ik zo lang nog kan en wil wachten. Volgende maand alweer een maandje ouder ook... Toch was er een lichtpuntje... Er is me aangeboden om eventueel embryo's te ontvangen van een 'ander paar'. Mijn leeftijd staat dan niet ter discussie.. Dat speelt nu de laatste dagen continu door mijn hoofd... Is dit mijn kans, mijn laatste hoop??

Natuurlijk ook nog uitgebreid met mijn vriendin over eiceldonatie gesproken. Zij staat er nog steeds achter en voor open en wil mij heel graag helpen maar ook zij heeft natuurlijk haar angsten.. En een hoop vragen ook nog..

Weer een heleboel dingen om over na te denken dus... En om over te praten met mijn lieve familie en vriendinnen.... Dat ga ik deze weken eens doen.. Praten, overdenken, praten, laten bezinken, praten, bedenken, praten.. En dan uiteindelijk een beslissing nemen, een knoop doorhakken...

Hoe gaat het nu?

Zo.. Het is 2 maanden geleden dat ik iets geschreven heb.. Er is een hoop gebeurd, mijn gevoelens zijn op en neer gegaan.. Het einde is heel nabij.. Maar er is nog wat hoop...

Ik ga even terug naar vrijdag 20 juli. Ik had toen mijn gesprek met dr. Tiemessen. Een erg fijn gesprek waarin echt de tijd voor mij genomen werd en er ruimte was voor mijn verdriet en voor alle vragen en opmerkingen die ik had..

De eindelijke conclusie was dat zwanger worden met mijn eigen eitjes geen kans van slagen (meer) zou hebben. De reden dat ik maar niet zwanger raak, heeft blijkbaar toch te maken met mijn leeftijd.... Hoe zuur! Eiceldonatie zou de enige kans nog zijn dat ik zwanger zou kunnen raken.. Of door middel van embryodonatie..

Ik heb daarna alles maar eens laten bezinken en genoten van 2 weken vakantie in Spanje. Even lekker tot rust komen en alles goed overdenken..

En nu? Inmiddels is embryodonatie zo goed als afgevallen... Het leek zo mooi.. Hele bijzondere mensen in mijn omgeving hadden nog 2 embryo's ingevroren liggen waar zij niets meer mee zouden doen omdat ze super gelukkig zijn met hun lieve zoontje die uit een van de andere embryo's geboren is. Hoe mooi zou het zijn als ik die embryo's zou mogen gebruiken.. Maar helaas... Het enige ziekenhuis in Nederland dat embryodonatie doet is het Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp.. De leeftijdsgrens ligt op 40 jaar.. Ik ben al bijna 42 en ook nog eens alleenstaand... Dit was een grote domper..

Dus eiceldonatie. Ik heb 1 lieve vriendin die aangeboden heeft dit voor mij te willen doen en die mij zei dat ik dit in mijn achterhoofd moest houden als de embryodonatie niet zou lukken... Ik moest nu dus al aan de bel trekken.. Oeps... Het moet even aankomen en we moeten er ook heel goed over praten nu ik serieus van deze kans gebruik wil maken...

Volgende week maandag heb ik weer een gesprek met dr. Tiemessen. Ik ga haar vragen of zij toch nog een balletje op kan werpen in Leiderdorp en ik wil met haar de procedure van eiceldonatie bespreken..

Er is nog hoop...

En toen?

Ja, en toen? Wat nu? Voor mij is de deur nog niet dicht.... Zijn er nog mogelijkheden?? Ik had verwacht dat het ziekenhuis mij zou bellen of mailen over deze allerlaatste mislukte poging, maar niets van dit alles... Nadat ik na 10 dagen nog niets van hen gehoord had, heb ik een boze mail gestuurd. Direct daarop werd ik gebeld. Het ziekenhuis was door Utrecht nog niet op de hoogte gebracht van deze mislukte (laatste) poging... Ik liet mijn tranen de vrije loop.. Ze was zo lief en begripvol aan de telefoon.. We hebben fijn met elkaar gepraat.

Vrijdagochtend ben ik uitgenodigd voor een gesprek. Hierin mag ik alle vragen stellen en opmerkingen geven die ik nog heb. Ook zullen we bespreken of er nog mogelijheden zijn en zo ja, wat die dan zijn... Hmmm..

Ik zal nooit mama worden?!?!?

Ik zal jullie even bijpraten.. Heb helaas geen goed nieuws... Wat is er allemaal gebeurd de afgelopen dagen? Nadat ik zondagavond de Pregnyl had gespoten, bedacht ik ineens dat er wel heel veel tijd tussen de Pregnyl en de terugplaatsing zat... 7 dagen maar liefst. Ik ben in mijn blog gaan speuren en zag dat bij terugplaatsingen van mijn cryo's er iedere keer maar maximaal 4 of 5 dagen tussen zat.. Heb dus maandag 2 juli een mail gestuurd aan het ZH en dit uitgelegd. Ik kreeg een mail terug dat de terugplaatsing inderdaad eerder zou zijn en wel donderdag in plaats van zondag..

Een en ander bleek later te maken te hebben met de positieve ovulatietest die ik zondagavond had vóórdat ik de Pregnyl spoot. Daardoor moest de terugplaatsing nu eerder plaats hebben. Vond het zo raar dat ik hier zelf mee moest komen.. Vrijdags bij de echo vroeg de gyn of ik nog 3 testen had liggen (zaterdagochtend, zaterdagavond en zondagochtend). Ja, die had ik, maar dus helemaal niets gezegd over dat ik zondagavond moest testen. Dat heb ik uit mezelf gedaan..

Uiteindelijk ben ik toen door Utrecht gebeld en werd de terugplaatsing voor donderdag gepland. Ze zouden in de ochtend mijn cryo ontdooien en tussen 10 en 12 zou ik het telefoontje krijgen om te horen of hij goed ontdooid was.

Ik had al bij voorbaat geen goed gevoel over deze poging.. Dit ging weer allemaal zo vreemd... En ik kreeg helaas gelijk.. Donderdagochtend werd ik gebeld door Utrecht 'Dag mevrouw, ik heb helaas geen goed nieuws.... Uw cryo is niet goed ontdooid'. Tja, dat was even slikken, maar was op mijn werk en moest dus gewoon weer door... Heel gek zo maar ineens is alles voorbij.. Dit was mijn allerlaatste poging... En met 1 telefoontje stort dan ineens je hele wereld in...

Gek genoeg heb ik er geen traan om gelaten.. Word je nu echt gewoon zo murw na al die jaren?? Had die middag vrij dus heb toch maar iets gezelligs gedaan met mijn mama om toch even mijn zinnen te verzetten. Dat was goed..

Ik word mama!

Alle hoop is op deze allerlaatste poging gevestigd dus het zou geweldig zijn als ik in een volgend bericht dit inderdaad zo aan kan kondigen...

De stand van zaken. Na 5 weken en 1 dag werd ik ongesteld. Afgelopen vrijdag had ik de echo op dag 9 want op zaterdag was er geen spreekuur (meestal heb ik pas op dag 10 een echo). Mijn ei was al prachtig en ook het slijm zag er goed uit. Ik kon al aangemeld worden in Utrecht.

Heb zojuist de Pregnyl gespoten. Zondagmiddag staat de terugplaatsing gepland ervan uitgaande dat mijn mooie cryo goed ontdooit.. Ga een heleboel schietgebedjes doen! Dit gaat gewoon lukken!

Allerlaatste poging voor de boeg..

Alweer even geleden dat ik wat schreef.. De vakantie was top en ik heb ontzettend genoten! Het ziekenhuis liet me weten dat ik moest bellen als ik aan de laatste poging toe was..

Die poging staat nu voor de deur. Eerder dan ik schreef... Je moet 1 menstruatie overslaan. Dat was dus die in Turkije.. 4 weken later zou ik dus ongesteld moeten worden en dat was dus vorige week woensdag... Welnu, ik ben nog steeds niet ongesteld.. Raar.. Maar kan me herinneren van een vorige keer dat er toen ook 5 weken tussen zat.. De hormonen schoppen alles in de war.. Wacht dus maar braaf af.

Voelt wel raar hoor... Merk dat ik er vrij nuchter in sta... Vergeet ook de foliumzuur te slikken. Ach... Dat slik ik al 3 jaar voor niks....

Toch blijft de hoop bestaan... Mijn allerlaaste poging in dit traject moet gewoon lukken!!!

Definitief nee....

De waarheid is hard.... Vanmorgen een test gedaan en waar ik al bang voor was is uitgekomen... Negatief... Niet zwanger dus... Voelt klote... Moet weer janken door de lieve berichtjes die ik krijg...

Nu nog maar 1 allerlaatste kans.... Dat hakt er wel in zeg... Na de vakantie ziekenhuis bellen... Moet dan weer een maand rust nemen en dan moet juli de maand worden! Lijkt of ik me vrij relaxed voel maar er gaat natuurlijk weer van alles door me heen...

Probeer nog even te genieten van de laatste dagen hier in Turkije...

Hulpeloos.... Machteloos....

Wat voel ik een grote grote leegte.... Ik geniet heerlijk van mijn vakantie; echt zalig in het zonnetje... Maar gisteren was het weer daar... Het rood dat ik zo niet wil zien!!! Vandaag heeft het zich heel erg doorgezet... Poging voorbij.... Althans... Heb toch vraagtekens... Kan het zijn dat 1 embryo zich afstoot en dat de ander nog lekker aan het groeien is?? Zaterdag doe ik de test...

Voor nu zit er niks anders op dan me er maar (weer) bij neer te leggen... Vanavond dan toch maar een wijntje bij het eten?!...

Een tweeling?

Gisteren mocht ik 2 van mijn embryootjes weer terug ontvangen. Ze zijn nu weer lekker bij mij.. Dit is de eerste keer dat ik er 2 teruggeplaatst heb gekregen.. Wel spannend. Het zou zo maar eens een tweeling kunnen worden dus.... Wow!

Van de 4 embryootjes die nog lekker lagen door te delen, bleek er helaas maar 1 goed genoeg om in te vriezen.. Ik heb dus in ieder geval nog een kans achter de hand.. Dat voelt fijn. Maar we gaan er natuurlijk vanuit dat dat niet nodig is en ik over 2 weken een positieve zwangerschapstest in de hand heb!!

De eerste wachtweek kom ik meestal wel goed door, maar die tweede... Vreselijk! Maar.. Dan zit ik heerlijk in Turkije.. Ga heerlijk genieten van de zon, de zee en de rust.. Dus die tweede week ga ik gewoon prima door komen!

Trots op mijn eitjes!

Wat een goed nieuws kreeg ik vanochtend! Er zijn maar liefst 6 embryo's ontstaan!! Ik ben zo trots en blij! Vanmiddag krijg ik er 2 terug. De andere 4 mogen nog even lekker blijven liggen en dan hoor ik morgen of ze ze in kunnen vriezen. Heb een goed gevoel en ben zeer positief gestemd! Dit gaat hem worden hoor!!

Punctie geschied

Vanmorgen de punctie gehad... En oef dat was niet fijn... Links konden de follikels makkelijk leeg gezogen worden maar rechts was een ander verhaal..Die hielden zich mooi verborgen.. Maar na wat duw- en trekwerk lukte het ook aan die kant.

Ik was behoorlijk dizzy en misselijk daarna maar met een koud washandje en een glas water en de lieve steun van moeders en het verplegend personeel kwam alles weer goed! Nog even bijgekomen met een kopje thee en toen naar Utrecht.

In Utrecht mijn buisjes en de rietjes afgegeven en toen begon het wachten... En dat werd beloond! Maar liefst 12 goede eitjes gevonden! Helemaal blij met dit super resultaat!

Toen lekker naar huis... Was ontzettend moe en heb dan ook heerlijk een paar uur geslapen.. Heb nog wel behoorlijk last van mijn buik..

Nu afwachten tot zaterdag. Ik word tussen 10 en 11 gebeld om te horen of en hoeveel embryo's er ontstaan zijn... Heel hard duimem nu dus en heel positief blijven!

Tweede echo

Vanmorgen had ik mijn tweede echo.. Mijn follikels waren mooi doorgegroeid! De punctie staat gepland voor woensdag. Dan als alles goed is zaterdag de terugplaatsing. Ik twijfel nu ineens of ik toch misschien 2 embryo's terug moet plaatsen of toch maar 1...

Gelukkig kan ik er nog even over nadenken en moet ik uiteraard ook nog afwachten hoeveel embryo's er ontstaan...

Eerste echo

Had afgelopen donderdag mijn eerste echo. Er groeien 9 mooie follikels. Ze zijn nog wat klein dus ik moest de Gonal-f verhogen naar 300 eenheden. Morgen mag ik terugkomen voor de tweede echo. Als het goed is dus volgende week de punctie en terugplaatsing... Spannend!!!

De allerlaatste ICSI-behandeling

Ik ben weer gestart... Werd keurig op tijd ongesteld en kon dus met de pil beginnen. Ben nu al ruim een week de Lucrin aan het spuiten. Vanaf morgen komt daar de Gonal-f bij. Op 26 april staat de eerste echo gepland...

Mijn gevoelens gaan wel heen en weer... Gister op kraamvisite geweest bij vrienden en autsj... Dat deed wel zeer.. Moest ontzettend huilen... Ook het besef dat mijn ex en zijn vriendin zwanger zijn, is moeilijk voor me... Ik gun het iedereen, maar mezelf eigenlijk nog het meest.... Al die confrontaties zijn pijnlijk..

Maar ik ben weer vol goede moed en we gaan ervoor!! Nu gaat het gewoon gebeuren!

Ik klim weer op...

Het gaat weer de goede kant op met mij! Op mijn werk word ik fantastisch ondersteund door een hele lieve collega. Hij neemt me een hoop werk uit handen en ik heb weer lucht... Het voelt goed! Alles lijkt weer onder controle te zijn.

Vorige week therapiesessie gehad en dat was een eyeopener.. Heb weinig gepraat maar moest mijn gevoelens vooral naar boven laten komen en dat gebeurde... Er kwamen heel veel tranen.. Pfff... Heftig was het. Er volgen binnenkort nog een aantal sessies..

Voor nu is het afwachten tot ik ongesteld word. De medicatie is in huis, dus ik ben er weer helemaal klaar voor! Dus kom maar op met die menstruatie!

Het valt me zwaar.....

Zit in een gigantische dip... Aan het begin van mijn vakantie werd ik alweer ongesteld.... Incasseren en doorgaan.. 's Maandags ziekenhuis gebeld en gezegd dat ik weer meteen verder wil. Moet wel de volgende menstruatie afwachten voordat ik kan beginnen aan mijn allerlaatste behandeling...

De vakantie was fijn, maar ook heel druk waardoor ik kapotmoe terugkwam afgelopen weekend.. Op mijn werk is ook veel gedoe, de werkdruk is gigantisch hoog.. Maandag is de bom gebarsten.. Ik kan niet meer, ben helemaal op... Gelukkig een goed gesprek gehad en ik ben nu wel een stuk rustiger... De druk wordt bij me weggehaald en ik probeer snel weer aan het werk te gaan.. Het thuis zitten is ook zwaar, de muren komen op je af en je blijft maar piekeren... Heb ook van mijn zwangerschapswens verteld.. Er is begrip.. Het is een opeenstapeling van teleurstellingen..

Gisteren weer de megareceptenlijst bij de apotheek afgegeven... Begin april weer beginnen met spuiten en dan donderdag 26 april de 1e echo...

Ben opgelucht dat er nu in ieder geval 1 iemand op het werk op de hoogte is en ik de dingen kan delen als dat nodig is.. Volgende week start ik met therapie. Ik moet wat rust in mijn hoofd gaan creëren. Ik ga ook proberen een wat regelmatiger leven te leiden met gezond eten, voldoende slaap en beweging.

Terugplaatsing geschied!

Dinsdagochtend werd ik gebeld: mijn cryo was goed ontdooid! Yeah! Om 15.00 uur waren mijn mams en ik present in Utrecht. De terugplaatsing verliep goed. De vorige keer had ik een mooi 8-cellig embryo (kwaliteit 1), dus ik was nieuwsgierig hoe deze embryo eruit zag. 'Hij is van iets mindere kwaliteit dan de vorige keer.. Hij is 5-cellig..'. 'Maar dit wil niet zeggen dat hij niet goed is, we plaatsen terug bij 4-cellig of meer, dus maak je geen zorgen en ga nu niet met een rotgevoel weg, je embryo is goed genoeg om terug te plaatsen'.

Hmmm.. Voelt wel een beetje raar toch wel, maar op hoop van zegen maar weer! 5-cellig embryo, 5e terugplaatsing, 7 februari: 7 minus 2 = 5.. Haha, zou het getal 5 me dan geluk brengen??

Heb maandagavond en dinsdag eind van de dag nog acupunctuur gedaan en hopelijk ondersteunt dit ook mijn innesteling... Moet nog 1 weekje werken en dan ga ik lekker een weekje op vakantie.... Dus hopelijk niet zoveel stress die 2e wachtweek... Maar lekker genieten!

Echo en terugplaatsing

Gister echo gehad. Het was dag 10 van mijn cyclus. Vorige maand was mijn ei op deze dag slechts 10 mm groot en moest ik nog tweemaal naar het ziekenhuis voor vervolgecho's. Met dat scenario in mijn hoofd ging ik in de stoel liggen. Maar wat bleek... Mijn ei was al 17 mm!! Vorige maand was het ei op dag 13 pas 16 mm... Heel raar! Maar het was echt zo. Ook het baarmoederslijmvlies zag er al mooi dik uit.

Moest vervolgens meteen een ovulatietest doen en bloed laten prikken. Dus plasje gedaan, test bij de secretaresse neergelegd en bloed gaan prikken. Toen ik daarvan terugkwam, zag ik het al.. 2 streepjes, dus mijn eisprong zat er aan te komen! Dus ter plekke meteen de Pregnyl gespoten. Ze zouden me gaan aanmelden in Utrecht en ik zou dus gebeld worden.

Helemaal opgetogen ging ik naar mijn werk. Dit had ik niet verwacht. Sneller dus dan ik dacht al de terugplaatsing. Even later belde Utrecht. 'Mevrouw, u heeft gisteravond om 20.00 uur de Pregnyl gespoten?'. Huh? 'Nee, ik heb vanmorgen gespoten, uur of 11..'. 'Oh, dan moet ik nog even overleggen, we bellen later terug'. Shit, verkeerde antwoord gegeven... Meteen naar Arnhem gebeld en verhaal uitgelegd. Bleek dat zij dat zo doorgegeven te hebben om te zorgen dat de terugplaatsing voor dinsdag gepland zou worden.. Waarom hebben ze dat niet tegen mij gezegd? Ik dacht echt nu gaat het zeker niet door?? Maar Arnhem verzekerde mij dat het absoluut door zou gaan. Ze hadden mij besproken en volgens dr. Nap en dr. Bancsi zou dinsdag de meest perfecte dag zijn voor de terugplaatsing. Dus ik moest me geen zorgen maken. De terugplaatsing zou hoe dan ook doorgaan.

Dus inderdaad, even later, werd ik weer gebeld door Utrecht: dinsdag terugplaatsing. Ik word dan 's morgens weer gebeld of mijn cryo goed ontdooid is en dan zal 's middags de terugplaatsing zijn...

Pfff.. Wat een enerverend dagje... Hoe raar kan het lopen? Maar ik ben blij, de volgende poging is nabij!

Trouwens ook alles besproken betreffende assisted hatching etc. Ze kenden die techniek inderdaad maar wetenschappelijk is nog niet bewezen dat het de kans op een zwangerschap vergroot, maar dr. Tiemessen zou het in een volgend overleg met artsen in Nederland gaan bespreken.

In de wachtkamer was er een leuk gesprek met een aantal vrouwen, nog nooit eerder meegemaakt, we deelden allerlei ervaringen uit. Een van de dames had het over het opsparen van medicatie voor een eventuele 4e poging, aangezien je via de ziektekostenverzekering maar 3 pogingen vergoed krijgt. Ook dat besproken met dr. Tiemessen. Inderdaad, mocht ik nog voor een 4e poging door willen (we gaan er natuurlijk vanuit dat deze poging lukt!), dan sponsoren zij de medicatie en ben je alleen de kosten van het ziekenhuis in Arnhem en Utrecht kwijt (ca. € 2500), dus dat hou ik ook maar in mijn achterhoofd....

Het ziekenhuis in Gent liet weten dat ik in aanmerking kom voor een behandeling voor assisted hatching, dus ook dat hou ik even in mijn hoofd. Hopelijk is het allemaal niet nodig en raak ik nu gewoon eindelijk zwanger!

Nou, dit was een erg lang bericht, maar voor de meelezers misschien nuttige informatie... Duim voor me!!

Assisted hatching

Via via kwam ik erachter dat er een techniek is om het innestelen van het embryo te vergemakkelijken. Dit wordt 'assisted hatching' genoemd. Middels een laser wordt er een klein gaatje in de schaal van het embryo gemaakt waardoor het embryo zich makkelijker kan hechten aan de baarmoederwand.

Deze techniek wordt nog niet in Nederland toegepast, maar wel in Duitsland en België. Ben op speurtocht geweest en heb de kliniek in Düsseldorf een mail gestuurd. Helaas... Kreeg een mail terug dat zij geen alleenstaande vrouwen mogen helpen... Pff... Wat een discriminatie weer!

Ook de kliniek in Gent, België, aangeschreven. Van hen kreeg ik een bericht terug dat ik een afspraak moest maken voor een intakegesprek.... Even 2½ uur heen en 2½ uur terug voor een gesprekje van 10 minuten?? Neuh.... Ga er nog een mail aan wagen. Wil alleen weten of ik in aanmerking kom...

Morgen echo 1 voor de terugplaatsing van mijn laatste cryo. Ga dit onderwerp toch even ter sprake brengen.. Wil gewoon alles op alles zetten nu het einde langzaam in zicht komt.....

Waar blijft het geluk???

Mijn 100e bericht.. En geen goed bericht... Verdomme.. Gister keihard ongesteld geworden.. Gewoon op mijn werk... Vreselijk.. Het was op dat moment 'knop om' en weer door.. Toen ik gisteravond thuis kwam, brak ik.. Heb de hele avond gehuild.. Wat voel ik me leeg en ongelukkig.. Wat is dit moeilijk, alles in je eentje dragen...

En weer rijst de vraag... Zou het ooit nog lukken? Waar blijft mijn geluk?

Vanmorgen maar weer met het ziekenhuis gebeld.. Ik heb nog een cryo dus ga meteen door met de volgende behandeling.. Vrijdag 3 februari weer de eerste echo.. Op hoop van zegen..

Het lange wachten is weer begonnen...

Gisterochtend het verlossende telefoontje van Utrecht gehad: mijn cryo was goed ontdooid! Dus gistermiddag weer vol goede moed naar het UMC. De terugplaatsing verliep lekker vlot. Heb mezelf daarna maar getrakteerd op een kop koffie met een lekker stuk taart! Het lange wachten is nu weer begonnen....

Datum terugplaatsing bekend!

Gisterochtend in het ziekenhuis geweest en mijn ei was weer iets groter gegroeid. Mijn ei springt blijkbaar heel snel ook al is hij nog klein, want normaal zou een eitje tussen de 18 en 24 mm moeten zijn voordat hij gaat springen.. Bij mij was hij nog iets kleiner.. Maar goed, er zou overleg plaatsvinden met Utrecht over de datum van de terugplaatsing. Gistermiddag werd ik gebeld door Utrecht en de terugplaatsing staat gepland voor a.s. donderdag. 's Morgens word ik tussen 10 en 12 uur gebeld en hoor ik of mijn cryo goed ontdooid is. De terugplaatsing zal dan tussen 14 en 16 uur zijn. Ik hoop zo dat het goed gaat....

Echo's...

Afgelopen donderdag had ik mijn 1e echo. Het valt me allemaal best zwaar dus heb lekker een potje gejankt bij de gynaecoloog... Pff... Mijn ei was nog maar 10 mm. Zo klein had ik hem nog nooit op dag 10 van de cyclus. Moest vervolgens bloed prikken om te kunnen zien wat mijn ei zou gaan doen. Vrijdag was ik alweer aanwezig voor de 2e echo. Mijn ei was bijna 2 mm gegroeid. Ik moest gisterochtend beginnen met ovulatietesten. Als ik een positieve test had moest ik meteen de Pregnyl spuiten. Vreemd, want de vorige keer mocht ik geen positieve test hebben; de terugplaatsing zou dan niet door kunnen gaan.. Maar ook dit beleid is sinds kort veranderd.. Nu, vanavond heb ik een positieve test gehad, dus heb de Pregnyl gespoten. Morgen heb ik weer een afspraak in het ziekenhuis en dan zal ik horen wanneer de terugplaatsing zal plaatsvinden.. Spannend!!!!