Tja... Zo is het helaas.... Mijn allerliefste oma is overleden... Op de allerlaatste dag van 2010 hebben we voorgoed afscheid van haar genomen... Heel verdrietig allemaal... En ook het leventje waarvan ik hoopte dat het in mijn buik zou groeien, heb ik moeten laten gaan... Ik voel me vreselijk..
Toch maar weer opladen en hopelijk brengt 2011 me meer geluk want ik ben zo klaar voor het moederschap! Meer dan ooit wil ik zoooo graag een kleine hummel in mijn armen voelen..
Volgende week maandag weer de 1e echo voor poging 13. Gaat dit ongeluksgetal me dan eindelijk het grote geluk brengen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten