De eerste echo!

Zo, wat was ik zenuwachtig vanochtend... Pff. En zo emotioneel.. Toen ik vanmorgen in de auto naar mijn moeder reed, stroomden de tranen over mijn gezicht. Oh wat een spanning.. Ook binnen bij mijn ouders een en al tranen. Ontspannen was moeilijk..

In de wachtkamer van het ziekenhuis gierden de zenuwen door mijn lijf. Wat ging de tijd langzaam.. Eindelijk was ik aan de beurt. Ik kon niet wachten tot we eindelijk de echo gingen doen. Toen ik daar zo lag en de gynaecoloog aan het zoeken was, werd het me weer allemaal te veel en begon ik weer te huilen. Hortend en stotend vroeg ik 'Zie je al wat' en ja daar was mijn kleintje. Wauw, 1 lief klein mensje dat groeit in mijn buik.. Zo bijzonder. En weer tranen. Ik ben zo gelukkig!

We hebben ook het hartje zien kloppen, echt heel speciaal. Het gevoel is niet te beschrijven. Zo fijn die bevestiging. Lief klein mensje, mijn lieffie, wat was het prachtig om je te zien. Deze mama is de gelukkigste vrouw op de aarde! Je bent zo welkom!

En op 10 december mag ik weer een glimp van je opvangen. Dan heb ik mijn eerste afspraak bij de verloskundige. Wat rekenwerk van de gyn gaf aan dat ik vandaag precies 7 weken zwanger ben. Mijn uitgerekende datum is 11 juli 2014.

Wat heerlijk die roze wolk. Ik ga lekker genieten van dit heerlijke gevoel!

5 weken zwanger

Jee wat ben ik verwend de afgelopen week! Heel veel lieve kaartjes, kadootjes, bloemen, leesvoer en berichtjes... Maar oh wat vind ik het ook eng. Het is nog zo onwerkelijk en ik voel me ook erg onzeker.. Die pijntjes in mijn buik pfff.. af en toe voelt het echt als menstruatiepijn.. En ga ik dus weer zenuwachtig naar de wc.

Nog even geduld. Op vrijdag 22 november staat de eerste echo gepland. Die bevestiging heb ik zo nodig! Ik tel de dagen af. Ik probeer positief te blijven en iedere keer als ik naar die 2 streepjes kijk, zeg ik tegen mezelf "je bent hartstikke zwanger!".

Ik ben zwanger!!

Ongelooflijk, niet te beschrijven, onwerkelijk... Maar echt, ik ben zwanger!!

Wat voorafging.... De eerste wachtweek kwam ik nog redelijk goed door. De tweede was minder.. Jee wat een spanningen. Je zo bewust zijn van je lijf. Ik voelde en voel nog steeds van alles in mijn buik, kriebelen, krampjes, pijntjes. Vreselijk pijnlijke borsten ook.. Je durft niet te hopen dat het is omdat je misschien zwanger bent, je wijt het aan alle hormonen..

Maar dan was daar vanochtend eindelijk hét moment waar ik al zo lang op wacht: een knalpositieve zwangerschapstest!! Mijn mama stond al om 06.45 uur bij mij op de stoep, want die test zouden we samen doen. Plasje opgevangen en test gedaan. Toen begon het lange wachten.. 5 minuten maar liefst! Er ging van alles door me heen.. 'Het zal wel weer niet..' 'Het geluk zal mij wel niet gegund zijn..'

De 5 minuten waren om.. Mama en ik liepen hand in hand de keuken in en... ja! jippie! wauw! te gek! gewoon 2 streepjes!!!! Oh wat zijn we blij! Schoonzus, broer, tante, vriendin gebeld, berichtjes gestuurd... Echt niet te geloven!!

Vandaag de hele dag met een big smile op mijn gezicht rond gelopen op mijn werk. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen! Maar nu weer even rust, zen... Morgen het ziekenhuis bellen voor een echo over 2 weken. Dat worden weer 2 spannende weken.. Alles stap voor stap! Deze hebben we vast binnen! Jihoe!!!