2014 we zijn er klaar voor!!!

Ik sluit 2013 op een geweldig mooie manier af! Vanmorgen stond er weer een echo gepland. Mijn pap en mam gingen allebei mee, zo lief! Dit keer voor het eerst een buikecho en daar kwam de kleine in beeld... Wauw! Pap en mam schoten allebei vol. Voor pap was dit de allereerste keer ooit in zijn leven dat hij dit mocht meemaken. Zo bijzonder. En ik... Ik kreeg de slappe lach van die twee, haha! Dat was bij mij de ontlading, want ik was weer erg gespannen. De cruciale weken zijn voorbij en nu kan ik het eindelijk van de daken gaan schreeuwen!

2014 kan voor mij dus niet mooier beginnen! Ik ben zo ontzettend gelukkig en dankbaar! Mijn aller-, aller-, allergrootste wens!

Van mijn lieve vriendin N. kreeg ik afgelopen zaterdag een kadomand met voor iedere week een kadootje tot en met week 40. Het is zo lief hoe iedereen meeleeft en graag wat voor je wil kopen. Deze mand is heel mooi. Iedere week een kado met een kaartje waarop de ontwikkeling van de baby staat. Vrijdag mag ik weer een kadootje uitpakken, leuk!

Afspraak verloskundige

Vandaag de eerste afspraak met de verloskundige. Weer heel spannend! Ik heb zo die bevestiging nodig! De afgelopen dagen ging er weer van alles door mijn hoofd.. Zou het nog goed zijn? Is mijn kindje er nog? Klopt het hartje nog? Pfff.... Wat een onzekerheden.

Maar... Aan al die twijfels en onzekerheden kwam vandaag gelukkig een einde! Mijn lieve kleine schat is mooi gegroeid en het is nu echt al een klein mensje! Wat prachtig om te zien en zo emotioneel.. Nog maar 2,7 cm groot maar met alles er al op en aan! Hoofdje, rompje, armpjes en beentjes. We hebben ook voor het eerst het hartje horen kloppen, zo ontzettend bijzonder en oh wat ben ik dankbaar!

Mijn mams en ik hebben heerlijk lang naar mijn kleintje mogen kijken. Hij was zelfs al druk aan het bewegen met zijn armpjes en beentjes. Wat een ongelooflijk gevoel. Ik ben zo gelukkig en blij!

Er zijn weer een heleboel vervolgafspraken gemaakt, de eerstvolgende is eind van het jaar op 31 december. Heerlijk om die kleine dan weer te mogen zien! Trots, trots, trots!

De eerste echo!

Zo, wat was ik zenuwachtig vanochtend... Pff. En zo emotioneel.. Toen ik vanmorgen in de auto naar mijn moeder reed, stroomden de tranen over mijn gezicht. Oh wat een spanning.. Ook binnen bij mijn ouders een en al tranen. Ontspannen was moeilijk..

In de wachtkamer van het ziekenhuis gierden de zenuwen door mijn lijf. Wat ging de tijd langzaam.. Eindelijk was ik aan de beurt. Ik kon niet wachten tot we eindelijk de echo gingen doen. Toen ik daar zo lag en de gynaecoloog aan het zoeken was, werd het me weer allemaal te veel en begon ik weer te huilen. Hortend en stotend vroeg ik 'Zie je al wat' en ja daar was mijn kleintje. Wauw, 1 lief klein mensje dat groeit in mijn buik.. Zo bijzonder. En weer tranen. Ik ben zo gelukkig!

We hebben ook het hartje zien kloppen, echt heel speciaal. Het gevoel is niet te beschrijven. Zo fijn die bevestiging. Lief klein mensje, mijn lieffie, wat was het prachtig om je te zien. Deze mama is de gelukkigste vrouw op de aarde! Je bent zo welkom!

En op 10 december mag ik weer een glimp van je opvangen. Dan heb ik mijn eerste afspraak bij de verloskundige. Wat rekenwerk van de gyn gaf aan dat ik vandaag precies 7 weken zwanger ben. Mijn uitgerekende datum is 11 juli 2014.

Wat heerlijk die roze wolk. Ik ga lekker genieten van dit heerlijke gevoel!

5 weken zwanger

Jee wat ben ik verwend de afgelopen week! Heel veel lieve kaartjes, kadootjes, bloemen, leesvoer en berichtjes... Maar oh wat vind ik het ook eng. Het is nog zo onwerkelijk en ik voel me ook erg onzeker.. Die pijntjes in mijn buik pfff.. af en toe voelt het echt als menstruatiepijn.. En ga ik dus weer zenuwachtig naar de wc.

Nog even geduld. Op vrijdag 22 november staat de eerste echo gepland. Die bevestiging heb ik zo nodig! Ik tel de dagen af. Ik probeer positief te blijven en iedere keer als ik naar die 2 streepjes kijk, zeg ik tegen mezelf "je bent hartstikke zwanger!".

Ik ben zwanger!!

Ongelooflijk, niet te beschrijven, onwerkelijk... Maar echt, ik ben zwanger!!

Wat voorafging.... De eerste wachtweek kwam ik nog redelijk goed door. De tweede was minder.. Jee wat een spanningen. Je zo bewust zijn van je lijf. Ik voelde en voel nog steeds van alles in mijn buik, kriebelen, krampjes, pijntjes. Vreselijk pijnlijke borsten ook.. Je durft niet te hopen dat het is omdat je misschien zwanger bent, je wijt het aan alle hormonen..

Maar dan was daar vanochtend eindelijk hét moment waar ik al zo lang op wacht: een knalpositieve zwangerschapstest!! Mijn mama stond al om 06.45 uur bij mij op de stoep, want die test zouden we samen doen. Plasje opgevangen en test gedaan. Toen begon het lange wachten.. 5 minuten maar liefst! Er ging van alles door me heen.. 'Het zal wel weer niet..' 'Het geluk zal mij wel niet gegund zijn..'

De 5 minuten waren om.. Mama en ik liepen hand in hand de keuken in en... ja! jippie! wauw! te gek! gewoon 2 streepjes!!!! Oh wat zijn we blij! Schoonzus, broer, tante, vriendin gebeld, berichtjes gestuurd... Echt niet te geloven!!

Vandaag de hele dag met een big smile op mijn gezicht rond gelopen op mijn werk. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen! Maar nu weer even rust, zen... Morgen het ziekenhuis bellen voor een echo over 2 weken. Dat worden weer 2 spannende weken.. Alles stap voor stap! Deze hebben we vast binnen! Jihoe!!!

2 ieniemienie mensjes

Wauw, 2 prachtige ieniemienie mensjes zijn een heerlijk fijn plekje aan het zoeken in mijn baarmoeder. Ik voel ze af en toe stoeien om het mooiste en fijnste plekje te veroveren.. Om daar dan de komende 9 maanden lekker te blijven zitten en uit te groeien tot een iets groter ieniemienie mensje of mensjes. Ik koester deze 2 mensjes in wording en maak dagelijks contact met ze. Ik leg mijn handen op mijn buik en spreek ze liefkozend toe..

Ik voel me goed! En ben erg positief gestemd. Wat was het een bijzondere dag afgelopen maandag. Ik had de nacht van tevoren gelukkig goed geslapen. Toen het tijdstip van de afspraak naderde, kreeg ik wel wat kriebels in mijn buik. Om 12.00 uur mocht ik mijn 2 embryo's dan ontvangen. Ik heb ze gezien: 2 prachtige bewegende ieniemienie mensjes.

Mijn mama en ik hebben ook erg genoten van de dagen in Barcelona. Het weer was prachtig en het was fijn dit samen met haar te mogen doen. Ze heeft me erg gesteund! Veel steun ontvang ik ook van heel veel lieve mensen om me heen. Dat doet me ontzettend goed! Iedereen duimt, steekt kaarsjes aan, stuurt lieve berichtjes of doet gebedjes.

De spannende wachtweken zijn weer begonnen. Op maandag 4 november mag ik een test doen. Tot die tijd probeer ik een beetje te ontspannen en wat afleiding te zoeken. We gaan ervoor!

Barça here we come!!

Joehoe!!! Het staat te gebeuren! Zo onwerkelijk!!! Maandag, maandag!!

Ok, even van voren af aan. Vanochtend de echo gehad. Mijn baarmoederslijmvlies zag er al mooi en dik uit. Fijn gesproken met lieve medewerkers daar. Iedereen wenste me veel succes en geluk.

Thuis gekomen, meteen een mail naar Barcelona gestuurd met de bevindingen van de echo en ook de foto's van de echo meegestuurd. Binnen een half uur had ik al een mail terug: het zag er allemaal goed uit en perfect zoals het moest zijn. Mijn baarmoeder is klaar voor de ontvangst van de embryo. Ik zou een telefoontje krijgen wanneer de transfer zou gaan plaatsvinden.

En dat telefoontje kwam dus vanmiddag al!! Terugplaatsing gepland maandag 21 oktober om 11.15 uur. Woehoep! Mama gebeld, broer gebeld, tante gebeld, vriend gebeld, appjes verstuurd... Ontzettend gejankt, emotioneel, ontdaan, spanning... Pfff...

En nu.. Alles geboekt en geregeld. Mijn mama en ik vliegen zondagochtend naar Barcelona (Girona). Maandag dan dé dag! Na de behandeling even relaxen en beetje bedrust houden. Daarna gaan we nog 2 daagjes genieten van deze geweldige stad en ga ik mijn mams alle mooie plekjes laten zien. Zeker niet te vergeten een bezoekje te brengen aan de Sagrada Familia.

Lieve meelezers, duimen jullie voor me? En denken jullie aan me maandag?

Nog even zeer bijzonder om te melden: mijn lieve voormalige gyn Carolien gaat toevallig ook volgende week naar Barcelona. Ze gaat een bezoekje brengen aan het klooster van Montserrat met de zwarte Madonna, die staat voor vruchtbaarheid. Ze zal een schietgebedje voor me doen daar liet ze me weten. Hoe lief is dat!

Plakken, plakken!

Zo.. Het plakken is begonnen! Afgelopen vrijdag was het zover! Jee, ik was toch wel wat gespannen. Het zijn maar pleisters, maar toch.. Het viel reuze mee! Het zijn vierkante doorzichtige pleisters. Deze geven hormonen af die in het bloed worden opgenomen. Ik heb er 1 op mijn linkerbovenbeen en 1 op mijn rechterbovenbeen geplakt. Je voelt ze een klein beetje zitten en natuurlijk ben je voorzichtig met je broek aan- en uittrekken. Maar op een gegeven moment denk je er ook niet meer aan.

Iedere 4e dag moeten de pleisters vernieuwd worden, dus vanmorgen weer 2 nieuwe pleisters geplakt en de oude weggehaald.

Vrijdag had ik al aan Barcelona doorgegeven dat ik begonnen was met plakken. Vanmorgen kreeg ik een mail met het verzoek een echo te laten maken aanstaande vrijdag 18 oktober. Dus die afspraak is nu gemaakt! Om 09.30 uur mag ik me melden in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem. Het komt steeds dichterbij nu!!

Fertifair

Afgelopen zaterdag ben ik naar de Fertifair geweest. Dit is een 2-jaarlijkse bijeenkomst van de stichting Freya, een stichting voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, voor wie zwanger worden niet vanzelfsprekend is.

Wat een fijne dag was dit.. Zoveel lotgenoten, schuitgenoten, gelijkgestemden.. Wat een herkenning en wat een fijn gevoel. Ik heb 2 lezingen bijgewoond voor alleenstaanden met een kinderwens. Ik heb daar lieve meiden ontmoet met wie ik fijne gesprekken heb gehad. Familie en vrienden leven met je mee, maar weten niet precies wat je voelt. Bij deze meiden was dat wel het geval! Fijn om de verhalen te delen met elkaar.

In de ochtend heb ik ook een lezing bijgewoond van 2 donorkinderen. Dit was ook fijn. Zij vertelden uit eigen ervaring hoe het is een donorkind te zijn. Na de lunch heb ik heerlijk een uurtje met yoga mee gedaan. Dat was even fijn voor de ontspanning.

Het was een bijzondere, emotionele, heftige dag waar ik met een ontzettend goed gevoel aan terugdenk.

Vamos a Barcelona!!

We gaan naar Barcelona! Mijn mama en ik! Binnenkort. Want...

Alle onderzoeken gaven een goede uitslag. Het baarmoederonderzoek was een hel, zeer pijnlijk, maar alles voor mijn goede doel, mijn hoop, mijn verlangen!

Ook vanuit Barcelona groen licht. Het waren een paar heftige weken vol spanning. Maar alles bleek goed en in orde. Inmiddels heb ik de medicatie ontvangen. De bedoeling is nu eerst ongesteld worden. Op die dag begin ik met het plakken van hormoonpleisters. Dan moet ik een echo laten maken in Arnhem om de dikte van mijn baarmoederslijmvlies te meten en ook de grootte van de follikels.

Dat geef ik dan door aan de kliniek in Barcelona en dan wordt bepaald rond welke datum ik me mag melden voor de ontvangst van mijn embryo's. Dus dan kan de vlucht en het hotel geboekt worden. Kom maar op! We gaan ervoor!

Roerige tijden

Roerige tijden, die zijn er geweest de afgelopen maanden... Ik vertelde al over pleegzorg; daar ging mijn hart naar uit, nu ik zelf niet zwanger kon worden. Het wachten was op de eerste afspraak. Die is inmiddels geweest en wel op woensdag 12 juni. Het was een goed gesprek en aan het eind van het gesprek kreeg ik te horen dat ik 'door' mocht.

Een tweede gesprek werd gepland op 26 juni en een derde gesprek op 30 augustus. Eerst moet je die 3 gesprekken door, daarna volgen er nog 3 cursusavonden en dan is het wachten op een match. Maar, het hoofdstuk pleegzorg heb ik voorlopig even gesloten.. Het tweede gesprek heb ik afgezegd.. Er kwam namelijk iets onverwachts nog op mijn pad..

Eind mei ontving ik een mail van mijn voormalige gynaecologe. Zij gaf mij het adres van een vruchtbaarheidskliniek in Barcelona. Een aantal ex-patiënten van haar waren daar geweest met goede resultaten. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben daar geweest eind juni. Het zag er erg hoopvol uit. Ik zou voor een intake gaan en een maand later zou ik al een embryo ontvangen. Helaas liep het wat anders..

De arts aldaar vond wat onregelmatigheden in mijn baarmoeder. Ook de vorm van mijn baarmoeder was afwijkend. Beide zouden redenen kunnen zijn dat ik nooit zwanger geworden ben.. Een grote teleurstelling! Waarom was dit nooit in Nederland gezien en/of onderzocht? Hij stelde 2 onderzoeken voor: een bloedonderzoek naar de werking van de schildklier en een hysteroscopie (een kijkje in de baarmoeder).

Weer terug in Nederland ben ik dus bij mijn huisarts geweest voor de doorverwijzing van de onderzoeken. Dit heeft heel wat bloed, zweet en tranen gekost. Mijn huisarts is zeer sceptisch en ik krijg weinig medewerking. Omdat ik deze onderzoeken niet in Arnhem (behandelend ziekenhuis) wilde laten doen, heb ik een doorverwijzing gevraagd voor Nijmegen. Daar kreeg ik nul op rekest. Zij wilden dit niet doen omdat ik de voorbehandelingen niet bij hun had gedaan, en omdat het voor het buitenland was en omdat het waarschijnlijk ook niet vergoed wordt.

Via allerlei omwegen ben ik dan toch weer terecht gekomen in Arnhem. Helaas werkt mijn vaste gynaecoloog daar niet meer, maar ik heb op 2 augustus een goed gesprek gehad. Het ging gepaard met veel boosheid, emoties en tranen, maar uiteindelijk heb ik gekregen waarvoor ik kwam. Overigens heeft de arts ook nog een echo gemaakt en zij vond geen afwijkende dingen. Ze vertelde dat er zoveel echo's gemaakt zijn de afgelopen jaren dat als er afwijkingen waren, dit echt opgevallen was. Gelukkig wil ze meewerken aan de onderzoeken die nodig zijn, al wordt het wel onder een andere noemer 'geboekt', anders krijg ik het niet vergoed ;-)

Gisteren heb ik bloed laten prikken en op 3 september staat de hysteroscopie gepland. De uitslagen van deze onderzoeken moet ik dan weer naar Barcelona sturen en dan hoor ik verder.

Hoe gaat het nu met me...

Alweer meer dan 3 maanden geleden dat ik voor het laatst iets schreef hier.. De teleurstelling van het waarschijnlijk nooit zwanger zullen worden, heeft langzaamaan een plekje gekregen. Al moet ik zeggen dat ik toch nog steeds wel op een wonder hoop... Ik kan me er toch nog niet helemaal bij neerleggen..

Al gaan er wel dagen, weken overheen dat ik er niet mee bezig ben.. Totdat je weer geconfronteerd wordt met zwangere collega's die zeuren over kwaaltjes waar ze anders geen last van hebben... Had ik die kwaaltjes maar.. Zucht..

Met mijn vriendin ook de eiceldonatie-procedure nog eens besproken. Ik merk dat ik er niet zo heel veel mee bezig ben en dat ik het een beetje laat verslonsen.. Nog eens contact zoeken met het ziekenhuis, met mijn zorgverzekeraar. Ik neem er allemaal wat meer tijd voor.. Ik heb niet zoveel haast ermee merk ik. Wellicht gaat dit bewust en wil ik eigenlijk niet (meer) voor eiceldonatie gaan? Ik weet het ook niet.

Het geeft me ook een hoop rust om nu nergens mee bezig te zijn.. En ik heb ook veel nagedacht.. Op welke manier zou ik toch mijn zorg en liefde met iemand kunnen delen? Wel, ik heb me aangemeld als pleegouder..

Ik ben onlangs op een informatieavond geweest en heb hier een heel positief gevoel van gekregen. Hoe mooi is het om een kind kind te kunnen laten zijn en jouw liefde, zorg en aandacht aan hem of haar over te brengen? Veel nagedacht, twijfels moet ik het wel of niet doen, en ja, dit ga ik doen!

Er gaat een hele procedure aan vooraf en ik zit nu in de wachtfase.. In afwachting op persoonlijke gesprekken waarin wordt bekeken of een pleegkind bij me past en of ik er geschikt voor ben. Allemaal erg spannend. Ik zal jullie via mijn blog op de hoogte houden van de ontwikkelingen..